بارش استان گیلان در تابستان 1401 به مقدار 6/106 میلیمتر و به مقدار 2/88 میلیمتر کمتر از نرمال (نرمال بارش تابستان، 8/194 میلیمتر)  بوده است. برای کل استان، دمای میانگین هوای تابستان برابر 8/23 درجه سلسیوس بوده، که نسبت به دوره بلند مدت (5/23)، 3/0 درجه سلسیوس افزایش داشته است. دمای حداکثر تابستان برای استان 0/29 درجه با افزایش 6/0 درجه نسبت به بلند مدت و دمای حداقل برای استان 6/18 درجه با افزایش 1/0 درجه نسبت به بلند مدت بوده است. برای استان دمای بیشینه مطلق و دمای کمینه مطلق در تابستان 1401 به ترتیب منجیل 4/40 (13 شهریور 1401) و دیلمان 7/8  (7  شهریور 1401) درجه سلسیوس بوده است. سرعت بیشینه باد استان در تابستان مربوط به ایستگاه منجیل و دیلمان به میزان 35 متر برثانیه ثبت شده است.

     برای دوره 6 ماهه منتهی به پایان شهریور 1401، استان دارای ترسالی(دریافت آبی، بیشتر از میانگین بلند مدت) نبوده است. قسمت های محدودی از استان خشکسالی نداشته (دریافت آبی، در حد میانگین بلند مدت) و دارای شرایط نرمال بوده است. بیشتر مناطق استان شامل خشکسالی(دریافت آبی، کمتر از میانگین بلند مدت)  تا درجه بسیارشدید هستند.

    بررسي الگوي حاكم بر نقشه‌هاي هواشناسي فصل تابستان بيانگر آنست كه در سطح زمین ، فراوانی نفوذ توده هوای پرفشار کمتر از شرایط بلندمدت در منطقه بوده است و فشار سطح زمین نسبت به حالت معمول در نیمه شمالی کشور از جمله استان گیلان بطور متوسط حدود 2 میلی بار کمتر از نرمال بوده است. در تراز 850 میلی بار نیز متوسط دما در تابستان حدود 2  تا 3 درجه بیشتر از متوسط بلندمدت بوده است. این شرایط نشان دهنده گسترش تناوبی توده هوای گرم از سمت عرض های جنوبی و تضعیف جریانات شمالی در منطقه است. هرچند در برخی روزها نفوذ جریانات شمالی موجب تعدیل دمایی شده است. بررسی تغییرات ارتفاع ژئوپتانسیلی در سطوح فوقانی جو نیز بیانگر آن است که در ماه های فصل تابستان غالبا ارتفاع ژئوپتانسیلی بیشتر از حالت معمول بوده است. متوسط سه ماهه ارتفاع ژئوپتانسیلی تراز 500 هکتوپاسکال حدود 30 متر نسبت به شرایط میانگین درازمدت، افزایش یافت. این شرایط مبین استقرار پشنه ارتفاعی و هوای گرم دراکثر روزهای تابستان در منطقه است. در عین حال عبور تناوبی چندین موجب بارشی با تداوم چند روزه موجب شکل گیری ناپایداری و وقوع بارش در منطقه شد.